गजल

 गजल

आजकाल त मान्छेको विचार यति पगारिएको छ
पुरा नहुने सपनाको भारी बोकेर, ऊ पछारिएको छ

मेरो देशमा कृतिमान राख्नेहरूको कुनै कमि छैन
अनि त नियम-कानूनले नदिएको कुरा सकारिएको छ

पुरानो र नयाँ पुस्ता बिचमा लम्बिएको छ दूरी
विद्वान छोराबाटै मध्यरातमा बाबु लघारिएको छ

बिज्ञापन र प्रसिद्धिले खानै माग्दैन होला शायद
यही भएर होला सुन्दरीको मुहार दिनदिनै लतारिएको छ

ए अविश्वास र अहितको खातिर जिउनेहरू हो !
विवेक सक्षम छ, नठान्नु ऊ कसैको दयामा पसारिएको छ ।

अस्तु ;